เพลง : ลืมแทบไม่ไหว
ศิลปิน : Saran x ไม้หมอน วชิรวิทย์
Lyrics : Saran Maneechot, Maimhon
เรียบเรียง : Geeno Smooth, Thanapon Prathung
ศิลปิน : Saran x ไม้หมอน วชิรวิทย์
Lyrics : Saran Maneechot, Maimhon
เรียบเรียง : Geeno Smooth, Thanapon Prathung
เนื้อเพลง ลืมแทบไม่ไหว
ยังทรมาน..กับการที่ลืมเธอไม่ไหว
เจ็บช้ำเจียนตาย
ก็เพราะข้างเธอไม่ใช่ฉันไง
กอดที่เธอฝัน คงดีกว่าที่กอดฉัน
ไม่อยากจะร้องไห้มากกว่านั้น
แค่หยุดน้ำตาแทบไม่ไหว
( ดนตรี )
สติฉันลอยจนยืนไม่ตรง ข้าวสักมื้อยังกลืนไม่ลง มีแต่คราบเหล้าที่เปื้อนที่ปาก เพราะเรื่องที่ผ่านยังลืมไม่ลง ถนนเส้นเดิมที่เปลี่ยนแปลง และรวมถึงคนคนที่เปลี่ยนไป วันนี้ฉันขับผ่านมันคนเดียว และบางทีมันอาจเสี่ยงไป เพราะใจฉันมักจะเต้นเวลาที่ขับผ่าน น้ำตามักไหลมาเองบางทีต้องเกร็งจนกัดปาก รู้มั้ยมันทรมาน ที่ฉันต้องยิ้มและจัดฉาก เพื่อบอกคนอื่นว่าลืมเธอได้ บอกคนอื่นไปว่าเราสองคนนั้นตัดขาด
และภาวนาให้เธอเข้มแข็ง และใครจะรู้ว่าใจฉันกดดัน ขอโทษที่ฉันนั้นเคยมีเล่ห์แหลม เลยเป็นเหตุผลที่ทำให้ความรัก เราทั้งสองต้องจบกัน มันคงไม่แปลกที่เธอจะไล่ผมไป บางทีการไม่นึกถึงมันคงจะได้ผลไว เพราะอะไรที่จะเกิดสักวันนึงก็ต้องเกิด แต่ช่างเถอะผมไม่ค่อยอยากมาเครียด หรือว่าอยากมาสนใคร และก็รสชาติชีวิตบางทีมันก็ขมไป อย่าลืมบอกกับตัวเอง คนดีๆ มีถมไป และคำสุดท้าย ยินดีด้วยนะ ลืมผมได้เลยไม่จำเป็นต้องสนใจ
ยังทรมาน..กับการที่ลืมเธอไม่ไหว เจ็บช้ำเจียนตาย ก็เพราะข้างเธอไม่ใช่ฉันไง กอดที่เธอฝัน คงดีกว่าที่กอดฉัน ไม่อยากจะร้องไห้มากกว่านั้น แค่หยุดน้ำตาแทบไม่ไหว
ไม่อยากจะร้องไห้มากกว่านั้น ฉันขอให้เธอเจอคนที่ดี ที่ให้ได้มากกว่าฉัน ไม่อยากจะร้องไห้มากกว่านี้ ดีที่สุดแล้วเธอสำหรับคนบ้าอย่างฉัน เก็บเอานาฬิกามา เราจะเจอกันในอีกไม่ช้า แค่ตอนนี้ยังลืมเธอไม่ไหว
ตอนนี้เธอคงถึงคราวเคือง ฉันอธิษฐานกับดาวเดือน ฉันอวยพรให้เธอเจิดจรัส และเปล่งประกายเหมือนดาวเรือง สถานที่ที่ต่างๆ ที่เราเยือน เจ้าหญิงพบรักชาวเมือง เราใช้เวลากันเพียงไม่นาน จนพบเจอเรื่องราวที่เราเอือม สมเพศตัวเองที่ร้องขอความรักจากใคร ครั้งนึงเธอเคยเป็นที่ประทับ เป็นคนที่รับฝากใจ แต่ว่าใครมันจะไปคิด วันนึงเธอจะพลัดจากไป เพราะเธอเป็นผู้หญิงแค่เพียงคนเดียว ที่ฉันเคยรักกว่าใคร
ฉันรู้ว่าเธอสบายใจมาก ฉันควรจะละอายใจบ้าง ภาพความทรงจำเราจะไม่หาย ตราบใดที่เราไม่ตายไปข้าง ภาพเธอยังวนอยู่ภายในบ้าน เป็นสีเป็นสันเป็นลวดลายในบ้าน ฉันอาจวุ่นวายไปบ้าง จู้จี้จุกจิกทำตัวควายๆ ไปบ้าง สิ่งที่อยากลืมแต่ทำไมฉันจดจำ และก็เพลงโปรดของเธอฉันมักกลับไปกดฟัง สิ่งที่เราสร้างวันนี้กลับต้องต้องหมดกัน ไม่มีดวงกับความรักมันช่างน่าตลกจัง และไอสิ่งที่ฉันพูดไม่ได้พูดเพื่อกดดัน จุดหมายปลายทางของเราไม่บรรจบกัน หายใจเข้าออกไม่กี่รอบก็หมดวัน เรื่องความรักของเราสอง ขอเป็นฉันที่จบมัน
ยังทรมาน..กับการที่ลืมเธอไม่ไหว เจ็บช้ำเจียนตาย ก็เพราะข้างเธอไม่ใช่ฉันไง กอดที่เธอฝัน คงดีกว่าที่กอดฉัน ไม่อยากจะร้องไห้มากกว่านั้น แค่หยุดน้ำตาแทบไม่ไหว
( ดนตรี )
ยังทรมาน..กับการที่ลืมเธอไม่ไหว เจ็บช้ำเจียนตาย ก็เพราะข้างเธอไม่ใช่ฉันไง กอดที่เธอฝัน คงดีกว่าที่กอดฉัน ไม่อยากจะร้องไห้มากกว่านั้น แค่หยุดน้ำตาแทบไม่ไหว
ยังทรมาน..กับการที่ลืมเธอไม่ไหว เจ็บช้ำเจียนตาย ก็เพราะข้างเธอไม่ใช่ฉันไง กอดที่เธอฝัน คงดีกว่าที่กอดฉัน ไม่อยากจะร้องไห้มากกว่านั้น แค่หยุดน้ำตาแทบไม่ไหว..
( ดนตรี )
สติฉันลอยจนยืนไม่ตรง ข้าวสักมื้อยังกลืนไม่ลง มีแต่คราบเหล้าที่เปื้อนที่ปาก เพราะเรื่องที่ผ่านยังลืมไม่ลง ถนนเส้นเดิมที่เปลี่ยนแปลง และรวมถึงคนคนที่เปลี่ยนไป วันนี้ฉันขับผ่านมันคนเดียว และบางทีมันอาจเสี่ยงไป เพราะใจฉันมักจะเต้นเวลาที่ขับผ่าน น้ำตามักไหลมาเองบางทีต้องเกร็งจนกัดปาก รู้มั้ยมันทรมาน ที่ฉันต้องยิ้มและจัดฉาก เพื่อบอกคนอื่นว่าลืมเธอได้ บอกคนอื่นไปว่าเราสองคนนั้นตัดขาด
และภาวนาให้เธอเข้มแข็ง และใครจะรู้ว่าใจฉันกดดัน ขอโทษที่ฉันนั้นเคยมีเล่ห์แหลม เลยเป็นเหตุผลที่ทำให้ความรัก เราทั้งสองต้องจบกัน มันคงไม่แปลกที่เธอจะไล่ผมไป บางทีการไม่นึกถึงมันคงจะได้ผลไว เพราะอะไรที่จะเกิดสักวันนึงก็ต้องเกิด แต่ช่างเถอะผมไม่ค่อยอยากมาเครียด หรือว่าอยากมาสนใคร และก็รสชาติชีวิตบางทีมันก็ขมไป อย่าลืมบอกกับตัวเอง คนดีๆ มีถมไป และคำสุดท้าย ยินดีด้วยนะ ลืมผมได้เลยไม่จำเป็นต้องสนใจ
ยังทรมาน..กับการที่ลืมเธอไม่ไหว เจ็บช้ำเจียนตาย ก็เพราะข้างเธอไม่ใช่ฉันไง กอดที่เธอฝัน คงดีกว่าที่กอดฉัน ไม่อยากจะร้องไห้มากกว่านั้น แค่หยุดน้ำตาแทบไม่ไหว
ไม่อยากจะร้องไห้มากกว่านั้น ฉันขอให้เธอเจอคนที่ดี ที่ให้ได้มากกว่าฉัน ไม่อยากจะร้องไห้มากกว่านี้ ดีที่สุดแล้วเธอสำหรับคนบ้าอย่างฉัน เก็บเอานาฬิกามา เราจะเจอกันในอีกไม่ช้า แค่ตอนนี้ยังลืมเธอไม่ไหว
ตอนนี้เธอคงถึงคราวเคือง ฉันอธิษฐานกับดาวเดือน ฉันอวยพรให้เธอเจิดจรัส และเปล่งประกายเหมือนดาวเรือง สถานที่ที่ต่างๆ ที่เราเยือน เจ้าหญิงพบรักชาวเมือง เราใช้เวลากันเพียงไม่นาน จนพบเจอเรื่องราวที่เราเอือม สมเพศตัวเองที่ร้องขอความรักจากใคร ครั้งนึงเธอเคยเป็นที่ประทับ เป็นคนที่รับฝากใจ แต่ว่าใครมันจะไปคิด วันนึงเธอจะพลัดจากไป เพราะเธอเป็นผู้หญิงแค่เพียงคนเดียว ที่ฉันเคยรักกว่าใคร
ฉันรู้ว่าเธอสบายใจมาก ฉันควรจะละอายใจบ้าง ภาพความทรงจำเราจะไม่หาย ตราบใดที่เราไม่ตายไปข้าง ภาพเธอยังวนอยู่ภายในบ้าน เป็นสีเป็นสันเป็นลวดลายในบ้าน ฉันอาจวุ่นวายไปบ้าง จู้จี้จุกจิกทำตัวควายๆ ไปบ้าง สิ่งที่อยากลืมแต่ทำไมฉันจดจำ และก็เพลงโปรดของเธอฉันมักกลับไปกดฟัง สิ่งที่เราสร้างวันนี้กลับต้องต้องหมดกัน ไม่มีดวงกับความรักมันช่างน่าตลกจัง และไอสิ่งที่ฉันพูดไม่ได้พูดเพื่อกดดัน จุดหมายปลายทางของเราไม่บรรจบกัน หายใจเข้าออกไม่กี่รอบก็หมดวัน เรื่องความรักของเราสอง ขอเป็นฉันที่จบมัน
ยังทรมาน..กับการที่ลืมเธอไม่ไหว เจ็บช้ำเจียนตาย ก็เพราะข้างเธอไม่ใช่ฉันไง กอดที่เธอฝัน คงดีกว่าที่กอดฉัน ไม่อยากจะร้องไห้มากกว่านั้น แค่หยุดน้ำตาแทบไม่ไหว
( ดนตรี )
ยังทรมาน..กับการที่ลืมเธอไม่ไหว เจ็บช้ำเจียนตาย ก็เพราะข้างเธอไม่ใช่ฉันไง กอดที่เธอฝัน คงดีกว่าที่กอดฉัน ไม่อยากจะร้องไห้มากกว่านั้น แค่หยุดน้ำตาแทบไม่ไหว
ยังทรมาน..กับการที่ลืมเธอไม่ไหว เจ็บช้ำเจียนตาย ก็เพราะข้างเธอไม่ใช่ฉันไง กอดที่เธอฝัน คงดีกว่าที่กอดฉัน ไม่อยากจะร้องไห้มากกว่านั้น แค่หยุดน้ำตาแทบไม่ไหว..